Ik heb een zeer emotioneel en bewogen weekend achter de rug. De brand heeft ons allemaal die nauw betrokken zijn bij het werk met de kinderen geraakt. Ik was daarom benieuwd naar de toestand en omstandigheden van de kinderen, een week na de brand, op de kinderboerderij te Zanderij in het district Para.
Vrijdag heeft Denise mij geïnformeerd over de situatie van de kinderen en heeft zij mij gevraagd of ik ernaartoe wilde gaan om de kinderen zelf te zien en te spreken. Zaterdag zijn we er met ons drieën naartoe geweest, Denise, een kennis van Denise en ik.. Wij hebben daar overnacht. Vanwege de lange afstand en slechte toestand van de weg ben ik niet met mijn auto gegaan. Wij zijn met de kennis van Denise gegaan, hij heeft een terreinwagen wat het het makkelijker maakte om over deze weg te rijden. Wij hebben met zijn allen een bijdrage voor benzine geleverd. Ik heb een taxi genomen van huis naar Stichting Rumas waarvandaan we zijn vertrokken. Ik heb ook genoeg voeding, slaap- en toiletspullen meegenomen. Het viel toch wel mee, er was voldoende voeding, een deel van mijn extra voeding kon ik achterlaten voor Souske voor de kinderen.
Er is vanuit elke hoek in de Surinaamse samenleving gedoneerd. Er is voeding en kleding gedoneerd en zelfs voor een slaapplek gezorgd. De plek is keurig schoon en hygiënisch, genoeg water en licht en speelplek voor de kids. Op zaterdag is er ook een bus met volwassenen en kinderen van de kerkgenootschap van Denise gekomen. Samen hebben wij activiteiten ontplooid voor de kinderen tot 8 uur ’s avonds. De samenwerking onder de kinderen was heel mooi om waar te nemen, ook de kinderen van de kerk waren vrij alsof zij allang vrienden van onze kinderen waren. Er waren 11 kinderen en ook een zelfde aantal kinderen van de kerk.
3 volwassenen zij n met het echtpaar Matadin in gesprek gegaan over haar situatie. Mw. Matadin is erg aangeslagen door de brand. Zij heeft gesprekstherapie nodig om hierover heen te komen. Zij trekt zich steeds terug, wat wij nu moeten zien te voorkomen want zij kropt dan haar emoties op.
De kinderen hebben wij dit weekend in de gelegenheid gesteld om zich op alle mogelijke manieren te uiten over hoe zij zich voelen. Zij konden dat doormiddel van vertellingen, gesprekjes, lezen, tekenen en sport en spel. Ik had genoeg materiaal meegenomen en heb alles daar achtergelaten zodat zij die kunnen gebruiken. Vooral omdat ik niet zo gauw weer daar naartoe kan, vanwege de afstand. Van Souske heb ik begrepen dat zij van de beheerder van de kinderboerderij een andere locatie heeft toegewezen gekregen op Rijsdijk, ook op Para. Zij mogen binnenkort daar naartoe verhuizen. Voor mij is deze plek ook een stuk makkelijker om te gaan. Het is dichterbij Paramaribo #30km. Natuurlijk ook voor de familie Matadin en de kinderen, omdat zij daar weer naar school kunnen en er zijn winkels en andere bedrijven in die omgeving. Ik kan dan weer mijn wekelijkse activiteit met de kinderen oppakken. Het is niet zo dichtbij als de oude lokatie maar is beter dan de kinderboerderij.
Dus beste mensen al met al was het een goed weekend samen met de kids. Ik was wel moe maar ook voldaan. Ik weet nu niet wat er verder gaat gebeuren maar heb met Denise afgesproken om mij op de hoogte te houden van de lopende ontwikkelingen met de overheidsinstanties, en Souske houdt mij op de hoogte van de ontwikkelingen met de kinderen. Er is mij verzocht om te proberen te helpen met huishoudelijke spullen en wasmachines en dergelijke. Natuurlijk heb ik gezegd dat ik mijn uiterste best zal doen, maar het wordt geen makkie. Financiele ondersteuning kan ik niet bieden, ik ontvang nu slechts mijn pensioen en AOV.
Ik heb een voorstel naar SAL; indien mogelijk vraag ik om de maandelijkse ondersteuning te blijven geven, wij zetten natuurlijk het werk voort. In de paasvakantie zijn wij gewoon door gegaan met de activiteiten, niet alle kinderen waren naar huis. Er waren # 11 kinderen in het tehuis aanwezig. Het zijn ook deze kinderen die in het tehuis zijn gebleven ook na de brand, omdat zij nergens anders hebben om te gaan. De rest is na de brand terug naar hun familie. Er zal geprobeerd worden om de overige kinderen in de komende maanden in andere tehuizen te plaatsen..
Wij hopen dat er oplossingen komen voor alle belanghebbenden, maar vooral ook voor de kinderen. De familie Matadin kan een huis gaan huren maar de kinderen kunnen dat niet. Zij hebben nergens en niemand om te helpen, zij hebben zorg en aandacht nodig.
Dus SAL, kijk wat je voor ons kan betekenen met name, voor mij en Souske. Wij zetten ons werk gewoon voort alleen is de lokatie veranderd.
Ik houd jullie op hoogte van de ontwikkelen.
Groetjes, Marlene.
